IV аср охири–VIII аср ўрталарида Марказий Осиё тарихи ва маданияти ҳақида гапирганда, шуни таъкидлаш керакки, нотинч сиёсий воқеалар ва муҳим этник гуруҳларнинг кўчишлари Марказий Осиё аҳолиси таркибида маълум ўзгаришларга олиб келди: бақтрияликлар, сўғдийлар, хоразмликлар ва бошқа қадимги аҳоли авлодлари билан бир қаторда келиб чиқишлари хионит (ва умуман шимолий дашт), эфталит, туркий, ғарбий Эрон ва араб бўлган гуруҳлар энди Марказий Осиё минтақалари ерларига жойлашдилар. Ўша даврдаги турли хил Марказий Осиё минтақаларининг маълум бир маданий яқинлашишини қайд этиш мумкин эмас, бу уларда сўғд тилини минтақалараро (ва халқаро) алоқа тили сифатида кенг қўллашда намоён бўлди, худди шундай дафн маросими, суяк сақлаш қутиларида (оссуарий), диний эътиқодларнинг таниқли бирлашиши, тарихий ва бадиий характердаги кўплаб шунга ўхшаш ҳодисалардан далолат беради.…» (Ставиский Б.Я. 1974.Б. 157).

ЎЗБЕКИСТОН САНЪАТИ ТАРИХИ Акбар Ҳакимов